Onze vier boeken hebben allemaal hetzelfde thema: de Eerste Wereldoorlog. Met huid en haar speelt zich ook af in 2003. Wat ons allemaal is opgevallen is dat elk verhaal zich plaatsvindt in België. Het enige boek dat zich lichtelijk afwijkt van België is Post voor mevrouw Bromley, dat zich ook deels afspeelt in Liverpool. Oorlog en terpentijn en Met huid en haar zijn twee boeken waarbij er meerdere vertellers zijn. In Oorlog en terpentijn zijn de vertellers Stefan en Urbain Hertmans, in Met huid en haar zijn de vertellers Tist en Joppe. Het boek dat dit het beste doet is Oorlog en terpentijn, omdat er maar drie hoofdstukken zijn, en daardoor het verhaal niet te verwarrend en vol raakt.

Bij onze boeken is een overeenkomend thema de dood. In Post voormevrouw Bromley sterft John’s vader in een bombardement, en wordt verteld dat Martin gestorven is op het front. In Meester Mitraillette plegen Henri (Rattekop) en Marcus (per ongeluk) zelfmoord. In Oorlog en terpentijn is er een dodelijk ongeluk in de ijzergieterij en sterft Urbain ook aan het einde van het verhaal. In Met huid en haar sterft het kleine zusje van Tist vroeg in het verhaal, en sterft Tist aan het einde.

Een overeenkomst tussen Meester Mitraillette en Met huid en haar is dat het verhaal zich ook in een vroegere tijd afspeelt. In Meester Mitraillette worden flashbacks gebruikt om terug te gaan naar Davids verleden, dus vóór 1914. In Met huid en haar springt het verhaal van 2003 naar 1913 en weer terug. Het boek dat dit het beste deed is Meester Mitraillette, omdat het nog steeds dezelfde persoon  is die het verhaal vertelt. In Met huid en haar springt het per tijdperk van Joppe naar Tist en vice versa.

Een erg opvallende overeenkomst is dat bij Meester Mitraillette, Oorlog en terpentijn en Met huid en haar is dat de hoofdpersoon aan het eind van het verhaal dood gaat. Bij Meester Mitraillette wordt David geëxecuteerd vanwege desertie, en in Oorlog en terpentijn en Met huid en haar komen de hoofdpersonen aan hun einde vanwege (ziekte opgelopen via) ouderdom. Het boek dat dit het beste deed is Oorlog en terpentijn, omdat er na Urbains dood nog een dialoog komt bij de hemelpoorten.

Over het algemeen zien we erg weinig verschillen tussen deze vier boeken. Dit laat dus zien dat het thema oorlog door deze auteurs vanuit één kant wordt bekeken. Aan de andere kant kun je zien dat de boeken wellicht eentonig zijn, maar dat was hier niet het geval. Over het algemeen vonden wij de boeken sterk vermakelijk, al hebben wij voorkeuren aan andere thema’s. Het waren vier mooie boeken, die al de moeite die het lezen kostte wel waard was.

Laurens Elshof, Harry Bonnington en Vincent Luijken